Hai ik ben Lot!

Ik ben 34 en ik woon in Amsterdam samen met mijn hond Do.
Ik ben geboren en getogen in Noordwijk en een gedeelte van mijn jeugd speelde zich af op het eiland Sint-Maarten. Mijn jeugd aan het strand heeft er vast voor gezorgd dat ik me het fijnst voel op het strand en ook in de buurt van het strand. Ik voel me daar altijd 3 x blijer en vrijer.
Ik ben enig kind en ik kon mezelf altijd al goed vermaken. Vaak was ik druk met knutselen, las (heel veel) boeken en bouwde hutten in de tuin. In de jaren dat ik. met mijn ouders op Sint-Maarten woonden heb ik een geit, een kip en een leguaan uit de tuin gered (want onze honden liepen hier ook rond en die hielden wel van dierlijke snackjes) en ik ben ze gaan verzorgen. Op Sint-Maarten had ik ook iedere week tekenles in de dierentuin, wat ik geweldig vond.
De psychologie van de mens heb ik altijd al extreem interessant gevonden, ik ben dan ook direct na mijn VWO Psychologie gaan studeren. Mensen hun doen en laten, hun (ir)rationaliteit, hun keuzes die bewust en onbewust beïnvloedt worden door diepgegraveerde gedachtes en levenservaringen: ik vind het ‘t meest fascinerende wat er is.
Tijdens mijn studie had ik echter geen flauw idee wat ik ermee wilde gaan doen. Werken in de zorg trok me namelijk niet echt. In de jaren na mijn studie heb ik daarom gewerkt bij verschillende multinationals. In verschillende marketing- en online-rollen. En terwijl ik echt veel leuke kansen en uitdagingen kreeg, ontbrak er toch altijd iets. Er mistte iets.
 
Narcisme Coaching
Do_hond_LAC
Lot Anne Coaching
Narcisme Coach Lot Anne
En in 2019 kreeg ik een zware burnout. Eerder had ik al eens last gehad van 2 ‘mini burnout’s’, maar toen herkende ik de signalen niet. En na deze twee ‘mini burnouts’ ben ik dan ook – na 2 weken thuis te zitten – direct weer teruggegaan naar kantoor/school.
Maar tijdens deze laatste burn-out – die van 3 jaar geleden, in 2019 – kon ik helaas niet na 2 weken weer terug. De schade was zo groot dat ik niet meer kon autorijden, geen e-mails meer kon lezen of typen plus in sociale settingen (met vriendinnen en op kantoor) kreeg ik paniekaanvallen.
Ik kon dus niet meer werken en kwam thuis te zitten. Ik schrok me dood. Ik was gewend om altijd maar te vliegen en te rennen. Ik was altijd de ‘fikser’. Ik regelde altijd van alles. In mijn (werk)team en fikste altijd alles wat er misging en gedaan moest worden. Dat was mijn ding. Door mijn burnout viel deze rol bij me weg en hierdoor viel er een deel van mezelf weg. Het was ongemakkelijk en zééér confronterend. Want: wat bleef er over? Bizar weinig, realiseerde ik me.
Ik wilde snappen wat er allemaal gebeurd was en hoe ik mezelf het dal uit kon trekken. Ik ben gaan lezen over burn-out, over psychologie en alles wat erbij komt kijken.
En toen (op 1 april, geen grap) stuitte ik ineens op een artikel over narcisme. Het was bizar. Het was alsof er klokken gingen luiden en er een fanfare voorbijliep in mijn woonkamer. ALLERLEI puzzelstukjes vielen er op hun plek en ineens begon ik te begrijpen hoe mijn burnout, mijn pech in de liefde, mijn perfectionisme (het gebrek aan een rem & het nooit-goed-genoeg-gevoel) plus mijn zwaar wisselende zelfbeeld allemaal verband hielden.
Het was fantastisch en beangstigend tegelijk. ‘Narcisme’. Ik had er wel eens van gehoord. Ik had nota bene Psychologie gestudeerd. Maar de parallel maken naar mijn eigen leven had ik nog nooit gedaan.
Ik kwam tot de realisatie dat zowel op werk als binnen mijn privéleven ik heel veel met narcisten te maken had (/gehad). Ik kwam erachter dat ik me zelfs een soort van ‘aangetrokken’ voelde tot narcisten. Ik voelde me bij hen op mijn gemak en eigenlijk op een gekke manier ook zelfs veilig en begrepen, en ik begreep ‘hen’ ook goed (althans dat dacht ik toen nog). Ik kon eigenlijk heel goed met narcisten. Omdat ik me heel goed kon vormen naar hun wensen en ook omdat ik ervoor kon zorgen dat ik in deze dynamiek kreeg wat ik wilde en nodig had. Ik wist gewoon niet beter.
Tegelijkertijd begon het me te dagen hoé belangrijk het was om ervan los te komen. Dat dit niet normaal was. Ik las (en ervaarde nu met mijn ogen open) hoé ontiegelijk ongezond het was. Hoe mijn mentale en lichamelijke gezondheid direct verband hielden. Hoe mijn lichaam en mijn angst-systeem reageerde. En HOE belangrijk het dus was om hier volledig los van te komen.
Er ging een wereld voor me open en ik heb een jaar non-stop gelezen over narcisme. Het was pijnlijk om te realiseren. Maar tegelijkertijd was het extreem fijn om beetje bij beetje, boek per boek en training per training, coachsessie per coachsessie te begrijpen én te leren hoe hier gezond uit te komen.
Naast het lezen van veel (wetenschappelijke) artikelen, onderzoeken, blogs en persoonlijke ervaringen ben ik opzoek gegaan naar een goede narcisme-coach. Dit heeft eventjes geduurd: ik volgde namelijk eerder een traject bij een Psycholoog die totaal geen kennis had van narcisme, die mij dus eerder stappen terugbracht in mijn herstel – dan verder. Maar ik heb gelukkig doorgezet en ben ik op zoek gegaan naar een hulpverlener die wél specifieke kennis had op narcsime en zo kwam ik bij mijn coach terecht.
Na lang zoeken (na stad en land afgebeld te hebben) vond ik mijn coach per toeval << ik schreef me in voor een workshop over narcisme >> deze bleek vol te zitten, maar ze wilde me wel coachen. Gelukkig!
En toén, begon het balletje goed te rollen. Ze gaf me rust, helderheid vooral: hoop. Ze begreep direct waarover ik het had – ik hoefde de context amper uit te leggen – en ze gaf me niet het gevoel gek te zijn. Ze liet me niet denken dat het allemaal in mijn eigen hoofd zat of dat het allemaal wel meeviel (that happened!).
Ze geloofde mij direct, hierdoor konden we direct starten aan mijn hersteltraject, hierdoor hebben we geen tijd verloren. Mijn herstel kwam in een stroomversnelling terecht met haar te sparren, door de juiste dingen te doen, fijne gerichte, huiswerkopdrachten en door de rake (en soms confronterende) opmerkingen en inzichten die ik kreeg van mijn coach. Hierdoor kreeg ik heel snel weer grip op de situatie. Vanwege haar ben ik uit de mindfucks en uit mijn negatieve dal geklommen.
Ik ben haar tot op de dag van vandaag dankbaar. Ook ben ik blij dat ik heb doorgezet om een goede coach te vinden waar ik 1) een 100% een klik mee had en 2) die exact wist waarover ik het had en (kennis van narcisme dus) 3) en die ZELF dit pad ook had bewandeld en inmiddels een heel leuk leven had.
Ze wist exact hoe het zat binnen een familie met narcisme en ook binnen een relatie met narcisme. Wat dit met je kan doen. En natuurlijk was ik opgelucht dat ik mij niet voor de zoveelste keer onbegrepen voelde. Dat was namelijk vaak genoeg gebeurd door de narcisten die mij zogenaamd ‘niet begrepen’ en ook door de hulpverleners die mij daadwerkelijk (!!) niet begrepen. Dat je een beetje langs elkaar heen zit te lullen.
Want DAT, dát is ongeveer het meest pijnlijke wat er gebeuren kan, dat je EINDELIJK hulp gaat zoeken – daar zit vaak heel veel doorzettingsvermogen en daadkracht achter – en dat je dan vervolgens start met een hulpverlener en dat je er dan vervolgens achter komt dat deze de situatie niet begrijpt. En je dus niet helpen kan. Dat is extreem schadelijk en ook echt sonde van je tijd. Die ervaring gun ik niemand.
Dankzij twee jaar vallen en opstaan, de goede hulp die ik gekregen heb en zeker ook de slechte hulp die ik gekregen heb 😉 PLUS de verschillende valkuilen waarin ik gestapt ben (die onherroepelijk gekoppeld zitten aan het herstel van narcisme) heb ik nu dé job gevonden die 100% bij mij past, namelijk: narcisme-coach.
Nu heb ik het voorrecht mijn ervaringen en lessen (+ mijn studie Psychologie) in te zetten om mensen te helpen hier ook uit te komen. Mensen die in exact hetzelfde schuitje zitten. Om ze te helpen los te komen (mentaal en emotioneel) van een narcistische liefdesrelaties en/of uit een gecompliceerde familiedynamiek waarin narcisme een rol speelt. Om het taboe en de onbekendheid rond dit onderwerp wat af te laten brokkelen en om een ieder die last heeft van narcisme duidelijk te maken dat ze niet gek zijn. En dat ze niet alleen zijn.
Ik wil ze hoop geven, en ze de snelste ‘way out’ te wijzen. Dit doe ik door middel van 1-op-1 coaching en met mijn online programma’s waarmee ik mensen help zo snel mogelijk de ‘uitgang’ te vinden en hierdoor weer echt verder kunnen gaan met hun leven. Een leven kunnen gaan leiden op de manier waarop het ook echt bedoeld is. Vol plezier, rust, energie, kalmte en een flinke dosis controle. En niet met al die – ontiegelijk onnodige en energieslurpende – kopzorgen en twijfels.
Niéts maakt mij gelukkiger dan samen met mijn coachee’s dit pad te bewandelen, en ze binnen no-time weer hun leven (en levenslust!) te zien herpakken.
Ik heb de meest bevredigende baan op aarde, al zeg ik het zelf! 
DaisyRanoe-9919
Narcisme Coach werken
Dodo2_hond_LAC
Lot Anne Narcisme Coaching

Fun facts

o Het is mijn droom om op een eiland te wonen. Niks maakt mij blijer dan zand tussen mijn tenen, elke dag op slippers kunnen lopen, een scootertje of jeep onder je kont en iedere avond te kunnen barbecueën.
o Ik geloof in manifesteren en visualiseren. Mijn wetenschappelijke bodem (scholing) kan mij er niet van weerhouden hier tóch in te geloven. Ik zie te vaak het bewijs dat het bestaat en werkt. En hier maak ik dan ook gretig gebruik van.
o Ik ben een echt strandmens. Ik ben geboren pal naast het strand en in mijn jeugd heb ik op een tropisch eiland gewoond. Ik weet niet wat het is, maar ik ben altijd 3x zo blij en 3x zo mezelf wanneer ik op het strand ben.
o Ik ben hoogsensitief (HSP) en HSS (high sensation seeker) tegelijk. Wat ook wel inhoudt: altijd één voet op het gaspedaal en één voet op de rem. Het maakt mijn leven interessant en ook ingewikkeld haha.
o Reizen is een van mijn grootste hobby’s; nieuwe culturen, nieuw eten, nieuw natuurschoon: mijn hart gaat er sneller van kloppen.
o Mijn tweede hobby is fotografie.
o Mijn derde hobby is interieur. Ik verander mijn interieur (het liefst) iedere 3 maanden. Maar goed dat ik (nog) niet samenwoon, m’n vriend wordt gek!
o Begin 2020 heb ik een puppy uit Griekenland geadopteerd, omdat ze zo leek op mijn hondje uit Sint-Maarten.
o Ik hou van Psychologie, het praten over gevoelens, gedachten en beweegredenen. Mijn vriendinnen moeten me soms echt afkappen als ze het gewoon even over een nieuwe kleur nagellak of dat nieuwe restaurantje in de Pijp willen hebben.

Nu ben ik benieuwd naar jou!

Dus nu is het jouw beurt, wat is jouw verhaal?
Wat heeft je bewogen mijn hele verhaal te lezen?
Ik ben oprecht benieuwd naar jou.
Waar droom je van?
Wat is jouw blokkade, wat weerhoud je ervan om NU direct aan jouw droomleven te starten en het een en ander los te laten?
WAT houdt je tegen?

Deel jouw verhaal als je wil met mij door het formulier van hieronder te vullen en ik reageer op werkdagen binnen 24 uur.

Heel veel liefs,
Lot