Hai ik ben Lot!

Naast het lezen van veel (wetenschappelijke) artikelen, onderzoeken, blogs en persoonlijke ervaringen ben ik opzoek gegaan naar een goede narcisme-coach. Dit heeft eventjes geduurd: ik volgde namelijk eerder een traject bij een Psycholoog die totaal geen kennis had van narcisme, die mij dus eerder stappen terugbracht in mijn herstel – dan verder. Maar ik heb gelukkig doorgezet en ben ik op zoek gegaan naar een hulpverlener die wél specifieke kennis had op narcsime en zo kwam ik bij mijn coach terecht.

Na lang zoeken (na stad en land afgebeld te hebben) vond ik mijn coach per toeval << ik schreef me in voor een workshop over narcisme >> deze bleek vol te zitten, maar ze wilde me wel coachen. Gelukkig!

En toén, begon het balletje goed te rollen. Ze gaf me rust, helderheid vooral: hoop. Ze begreep direct waarover ik het had – ik hoefde de context amper uit te leggen – en ze gaf me niet het gevoel gek te zijn. Ze liet me niet denken dat het allemaal in mijn eigen hoofd zat of dat het allemaal wel meeviel (that happened!).

Ze geloofde mij direct, hierdoor konden we direct starten aan mijn hersteltraject, hierdoor hebben we geen tijd verloren. Mijn herstel kwam in een stroomversnelling terecht met haar te sparren, door de juiste dingen te doen, fijne gerichte, huiswerkopdrachten en door de rake (en soms confronterende) opmerkingen en inzichten die ik kreeg van mijn coach. Hierdoor kreeg ik heel snel weer grip op de situatie. Vanwege haar ben ik uit de mindfucks en uit mijn negatieve dal geklommen.

Ik ben haar tot op de dag van vandaag dankbaar. Ook ben ik blij dat ik heb doorgezet om een goede coach te vinden waar ik 1) een 100% een klik mee had en 2) die exact wist waarover ik het had en (kennis van narcisme dus) 3) en die ZELF dit pad ook had bewandeld en inmiddels een heel leuk leven had.

Ze wist exact hoe het zat binnen een familie met narcisme en ook binnen een relatie met narcisme. Wat dit met je kan doen. En natuurlijk was ik opgelucht dat ik mij niet voor de zoveelste keer onbegrepen voelde. Dat was namelijk vaak genoeg gebeurd door de narcisten die mij zogenaamd ‘niet begrepen’ en ook door de hulpverleners die mij daadwerkelijk (!!) niet begrepen. Dat je een beetje langs elkaar heen zit te lullen.

Want DAT, dát is ongeveer het meest pijnlijke wat er gebeuren kan, dat je EINDELIJK hulp gaat zoeken – daar zit vaak heel veel doorzettingsvermogen en daadkracht achter – en dat je dan vervolgens start met een hulpverlener en dat je er dan vervolgens achter komt dat deze de situatie niet begrijpt. En je dus niet helpen kan. Dat is extreem schadelijk en ook echt sonde van je tijd. Die ervaring gun ik niemand.

Dankzij twee jaar vallen en opstaan, de goede hulp die ik gekregen heb en zeker ook de slechte hulp die ik gekregen heb 😉 PLUS de verschillende valkuilen waarin ik gestapt ben (die onherroepelijk gekoppeld zitten aan het herstel van narcisme) heb ik nu dé job gevonden die 100% bij mij past, namelijk: narcisme-coach.

Nu heb ik het voorrecht mijn ervaringen en lessen (+ mijn studie Psychologie) in te zetten om mensen te helpen hier ook uit te komen. Mensen die in exact hetzelfde schuitje zitten. Om ze te helpen los te komen (mentaal en emotioneel) van een narcistische liefdesrelaties en/of uit een gecompliceerde familiedynamiek waarin narcisme een rol speelt. Om het taboe en de onbekendheid rond dit onderwerp wat af te laten brokkelen en om een ieder die last heeft van narcisme duidelijk te maken dat ze niet gek zijn. En dat ze niet alleen zijn.

Ik wil ze hoop geven, en ze de snelste ‘way out’ te wijzen. Dit doe ik door middel van 1-op-1 coaching en met mijn online programma’s waarmee ik mensen help zo snel mogelijk de ‘uitgang’ te vinden en hierdoor weer echt verder kunnen gaan met hun leven. Een leven kunnen gaan leiden op de manier waarop het ook echt bedoeld is. Vol plezier, rust, energie, kalmte en een flinke dosis controle. En niet met al die – ontiegelijk onnodige en energieslurpende – kopzorgen en twijfels.

Niéts maakt mij gelukkiger dan samen met mijn coachee’s dit pad te bewandelen, en ze binnen no-time weer hun leven (en levenslust!) te zien herpakken.

Ik heb de meest bevredigende baan op aarde, al zeg ik het zelf!